New York Dolls

NEW YORK DOLLS

TITLE

1. Personality Crisis
2. Looking for a Kiss
3. Vietnamese Baby
4. Lonely Planet Boy
5. Frankenstein (Orig.)
6. Trash
7. Bad Girl
8. Subway Train
9. Pills
10. Private World
11. Jet Boy

De extraverte mix van attitude, energie en extravagant vertoon die van het titelloze debuutalbum van de New York Dollsafspat, is al duidelijk zichtbaar op de iconische albumhoes. Oorspronkelijk uitgebracht door Mercury Records in 1973, schrok het beeld van de band – in hun kenmerkende “flash-and-trash”-kleding en drag-looks – heel wat potentiële luisteraars af. Maar tegelijkertijd trok het ook de aandacht van een groot publiek dat de band herkende voor wat ze werkelijk waren: pioniers van hun tijdsgeest! Het album werd uitgeroepen tot #301 op Rolling Stone’s lijst van de 301 beste albums aller tijden en #49 op de lijst van Mojo. Nu krijgt New York Dolls eindelijk de audiofiele behandeling die het verdient, dankzij Mobile Fidelity.

Verre van de rauwe punkgeluiden die je misschien zou verwachten, profiteert New York Dolls juist van een zorgvuldige productie, onder supervisie van niemand minder dan Todd Rundgren. Hoewel hij gewend was te werken met meer technisch bekwame muzikanten, wist Rundgren de energie en het rauwe karakter van de opnamesessies in de New York Record Plant perfect te vangen, met een uitgebalanceerde mix van live-feel, oprechte authenticiteit en vakmanschap.

Met hun debuutsingle “Personality Crisis” – door Rolling Stone benoemd tot een van de 500 beste nummers aller tijden – maakte de band meteen duidelijk hoe ontevreden ze waren met het burgerlijke bestaan. De bandleden – zanger David Johansen, gitaristen Johnny Thunders en Sylvain Sylvain, bassist Arthur Kane en drummer Billy Murcia – kwamen het podium op met een mix van vrolijkheid, melodie en een ongekend gevoel voor hoe je binnen drieënhalve minuut een nummer tot leven brengt.

De New York Dolls waren trots op hun brutaliteit en ondeugendheid. De energieke inspanning die hen zowel de titel “Best New Group of the Year” als “Worst New Group of the Year” opleverde in Creem Magazine, laat een bewuste eerbied voor de blues horen, zonder dat die stijl op de voorgrond treedt. Het folkachtige “Lonely Planet Boy” is een emotionele botsing met het hart op de tong. Johansen’s optreden – vol overdreven plezier, speelse disrespect en pure decadentie – is als een open brandkraan: alles spuit eruit. Hij is tegelijk teder en venijnig, serieus en ironisch. Op zijn absolute hoogtepunt in “Trash”, maakt Johansen’s frasering, passie en tekstuele dubbelzinnigheid het nummer tot een beklijvende glamrockparel – met echoënde harmonieën en verwijzingen naar girl groups – waardoor het uitgroeit tot een popklassieker.

De nieuwe uitgave van Mobile Fidelity onthult voor het eerst alle facetten, details en texturen die Rundgren in de opname heeft verwerkt, nu gepresenteerd met de dynamiek die ze verdienen. Zijn visie komt ook tot uiting in subtiele accenten – pianoklanken uit de bar, Moog-synthesizer-passages, de schetterende saxofoon van Buddy Bowser – die de nummers versterken zonder hun structuur aan te tasten.

De dubbele LP, liefdevol gemasterd in MoFi’s studio in Californië en geperst bij Fidelity Record Pressing op 180-grams vinyl (45 RPM), wordt geleverd in een gatefold-hoes van Stoughton Printing en bewijst waarom New York Dollswordt beschouwd als een invloedrijke voorloper van de punkbeweging in de jaren zeventig, én als een van de beste debuutalbums in de rockgeschiedenis – zo niet een van de grootste rockalbums aller tijden.